Izolacje natryskowe są jednym z metod zabezpieczania elementów stalowych przed pożarem, polegającym na nałożeniu specjalnej powłoki. Możemy tu wyróżnić powłokę cienkowarstwową lub grubowarstwową. Powłoka składa się zazwyczaj z włókien mineralnych, gipsu, substancji wiążącej i wermikulitu. Samo spoiwo można podzielić na kilka typów, co oznacza, że na rynku dostępne są powłoki cementowe z różnymi wypełnieniami. Może to być powłoka cementowa z granulatem z wełny skalnej, kruszywa i dodatków, cementowa z wypełnieniem kruszywem wermikulitowym, cementowo-gipsowa z włóknami mineralnymi, czy gipsowa z granulowaną wełną skalną, wełną mineralną, kruszywem perlitowym i dodatkami.

Jedną z niewątpliwych zalet tej formy zabezpieczenia naszej konstrukcji jest łatwość aplikacji. Izolacja natryskowa łatwo dopasowuje się do wszelkich elementów stalowych, dokładnie je pokrywając. W przypadku wysokiej temperatury substancja pęcznieje, ponieważ większość obecnie stosowanych powłok jest oparta na kruszywie. Tego typu warstwy ognioochronne charakteryzują się niskim przewodnictwem ciepła i stabilnością przy wysokich temperaturach. Nakładanie takiej warstwy ochronnej odbywa się za pomocą agregatu natryskowego, a masa po stwardnieniu powinna mieć gęstość przekraczającą 250 kg na metr sześcienny, ale nie większą niż 700 kg na metr sześcienny. Aby izolacja natryskowa się przyjęła, konieczne jest odpowiednie przygotowanie elementów stalowych. Jeszcze przed nałożeniem musimy zadbać o nałożenie powłoki antykorozyjnej. Przeciętna grubość warstwy natryskowej wynosi od 15 do 60 mm, a na elementy stalowe nanosi się dwie lub trzy warstwy. Taka ochrona pozwala zabezpieczyć przed ogniem elementy w konstrukcjach stalowych w klasach R 15-R 240. To zabezpieczenie sprawdza się najlepiej w przypadku dużych hal przemysłowych i magazynów. Skuteczność ochrony zależy od jakości wykonania przez firmę oferującą tego typu usługi.