Izolacje z płyt ogniochronnych to kolejna metoda zabezpieczania konstrukcji stalowych przed działaniem ognia. Powszechnie wykorzystuje się w tym celu płyty termoizolacyjne, które są produkowane z włókien mineralnych i wermikulitu, a następnie łączone za pomocą spoiwa krzemianowego lub cementowego. Dzięki temu, elementy stalowe mogą być zabezpieczone w klasach R 30-R 120. Wermikulit, często stosowany w tym rozwiązaniu, to materiał, który zmienia swój skład chemiczny pod wpływem wysokich temperatur. Gdy temperatura przekracza 1000 stopni Celsjusza, wermikulit rozszczepia się i zwiększa swoją objętość nawet kilkunastokrotnie, tworząc dodatkową warstwę ochronną. Co więcej, ma on bardzo niski współczynnik przewodnictwa cieplnego.

Na rynku dostępne są również bardzo popularne płyty z wełną skalną i mineralną jako wypełnieniem. Są one stosowane do zabezpieczania stalowych elementów nośnych budynków, kanałów wentylacyjnych oraz stref pożarowych. Ich zaletą jest niska waga, wynosząca około 165 kg/m3, co pozwala na nieobciążanie konstrukcji. Ponadto, naturalny materiał użyty do produkcji tych płyt gwarantuje brak toksycznych substancji w płytach ogniochronnych. W przypadku płyt z wełną skalną i mineralną, można osiągnąć odporność ogniową nawet do klasy R 210. Jeśli chodzi o koszty, jest to droższa metoda niż izolacja natryskowa. Wyższy koszt wynika z metody montażu i trudności z dopasowaniem wszystkich elementów. Płyty te są mocowane za pomocą śrub, kształtowników, kołków i taśm. Jeżeli hala lub budynek mają niestandardowe kształty, koszty będą rosły, a montaż potrwa dłużej. Co więcej, płyty ochronne muszą być dokładnie zamontowane, ponieważ w okolicy łączeń nie powinny móc się przedostać żadne gorące gazy. Ich obecność mogłaby znacznie obniżyć skuteczność takiej ochrony.